Choć wygląda niepozornie, to dość rzadkie znalezisko. Stanowiło element identyfikacyjny Narodowosocjalistycznego Korpusu Motorowego, który funkcjonował w latach 1931-1945.
Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy (NSKK) był organizacją paramilitarną podległą NSDAP. W pierwszym okresie funkcjonowania, gdy liczba członków nie przekraczała 10 tysięcy osób, znajdował się w strukturach SA. W tym czasie odpowiadał głównie za szkolenie kierowców oraz edukację młodzieży w zakresie ruchu drogowego.
W późniejszych latach, jeszcze przed wybuchem wojny, członkowie korpusu zajęli się szkoleniem poborowych, którzy kierowani byli następnie do jednostek pancernych i zmotoryzowanych. Tam – po odpowiednim przeszkoleniu – zajmowali się konserwacją i naprawami samochodów i motocykli.
W szczytowym okresie – około 1940 roku – liczba członków NSKK wynosiła około pół miliona. W czasie II wojny światowej, poza szkoleniem kierowców i mechaników, korpus zaangażowany był w deportację ludności żydowskiej z okupowanych terenów wschodnich oraz dostawy materiałów budowlanych i amunicji. Przez cały okres działalności NSKK jego członkowie odpowiedzialni byli za transport działaczy NSDAP i najważniejszych urzędników państwowych, a także kierowanie ruchem w okupowanych miastach.
Najsłynniejszym dowódcą NSKK był Adolf Hühnlein, utalentowany kierowca i cżłonek NSDAP od 1923 roku. Po jego śmierci w 1942 roku dowództwo nad korpusem objął Erwin Kraus.
Członkowie korpusu nosili brązowe koszule z czarnym krawatem. W skład umundurowania wchodziła również brązowo-zielona kurtka z czarnym kołnierzem. Na lewym przedramieniu noszono naszywkę z okrągłą plakietką, na której znajdowało się godło III Rzeszy. W pierwszym okresie funkcjonowania NSKK plakietka miała formę miedzianej wytłoczki. W późniejszym okresie ten sam wzór wyszywano białą nitką.
