Niestrudzony zbieracz starożytności i numizmatów pan Fiedorowicz w Witebsku powziął trafną myśl wyszukiwania monet na brzegu rzeki Wićby, wpadającej do Dźwiny. Myśl tę podało mu przypadkowe znalezienie starej monetki na brzegu pomienionej rzeki. Poszukiwania te odbywają się w następujący sposób. Po opadnięciu wiosennej wody, kiedy Wićba płynie w swoim wąskim łożysku i brzegowe dno jest suche, robotnicy, najczęściej kobiety, przecierają w ręki piasek i przesiewają go przez rzeszota. Tym sposobem w roku zeszłym wydobyto z piasku między innymi kilka okazów numizmatów, przeważnie najdawniejszych litewskich. Oprócz monet znaleziono kilka krzyżyków bronzowych, medalików, paciorków szklanych, zausznice srebrne itp. Takie poszukiwania z pewnością dałyby się stosować i w innych miastach, mających kilkuwiekową przeszłość, jak na przykład w Wilnie czy w Mińsku.
Na jesieni 1894 roku Jan Grobnicki, pasąc bydło na polu we wsi Strumilce, położonej w powiecie nowoaleksandrowskim, około godziny 11:00 zobaczył wydobywający się nieopodal ziemi płomyk. Gdy podszedł do tego miejsca, płomyk zgasł, zaczął więc kopać i znalazł gliniany garnek z monetami. Czy to opowiadanie jest prawdziwe, nie wiadomo. Monety odesłane zostały do kowieńskiego statystycznego komitetu, który odesłał je do petersburskiej komisji archeologicznej. Jest ich 30, wszystkie srebrne, ważą 3 funty. Są to przeważnie talary polskie i inne z pierwszej połowy wieku XVII, między 1609 a 1650 rokiem.
We wrześniu 1894 roku w okolicy Tahańczy pewien włościanin kopiąc w swym ogrodzie, natrafił na dębową trumnę, po otworzeniu której znaleziono kościec jakiegoś rycerza w bogatym i kompletnym rynsztunku wojennym, sięgającym wieku XIII. Cały ten rynsztunek składał się z hełmu żelaznego ze złoconą miejscami srebrną blachą, żelaznej kolczugi nadzwyczaj misternej roboty, resztek tarczy i kołczanu, cokolwiek uszkodzonego miecza w srebrnej pochwie, złamanego na połowę drewnianego, srebrną blachą obłożonego berła, ryngrafu srebrnego pozłacanego z wizerunkiem Chrystusa i alfą i omegą, srebrnego ze śladami pozłoty pucharu z ładnymi ornamentacjami, blach złotych i srebrnych niewiadomych przedmiotów, blach srebrnych z ozdobami na piersiach, sprzączki srebrnej, drutu srebrnego pozłacanego spiralnie zwiniętego.
(opracowano na podstawie: „Wiadomości Numizmatyczno-Archeologiczne” 1895, nr 1)
