Od poniedziałku Muzeum Archeologiczne w Biskupinie rozpoczyna akcję #wirtualnemuzeum. W jej ramach odbędą się m.in. audycje na żywo. Pokażemy wszelkie zakamarki naszego muzeum, opowiadając przy tym ciekawe historie z przeszłości – informują muzealnicy.
W związku z zagrożeniem epidemicznym związanym z rozprzestrzenianiem koronawirusa Muzeum Archeologiczne Biskupinie jest nieczynne do odwołania. Wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński poinformował w środę, że rząd zdecydował o zawieszeniu od czwartku 12 marca funkcjonowania instytucji kultury – teatrów, oper, filharmonii, muzeów, kin i sieci kinowych, a także uczelni i szkół artystycznych wszystkich szczebli. Zastrzegł, że np. w muzeach może być jednak kontynuowana praca naukowa, nie stwarzająca zagrożenia sanitarnego.
Muzealnicy z Biskupina poinformowali media w niedzielę, że od poniedziałku muzeum będzie można zwiedzać w sposób wirtualny w ramach akcji #wirtualnemuzeum.
“W jej ramach będziemy zapraszać do wizyt u nas za pośrednictwem Internetu. Przewidujemy transmisje na żywo, audycje, udostępnimy wiele materiałów dotyczących naszej działalności” – zapowiada cytowany w komunikacie Łukasz Gackowski z Muzeum Archeologicznego w Biskupinie. Z programem można zapoznać się na stronie: http://biskupin.pl/wirtualnemuzeum.
“Wiemy już na pewno, że spośród wielu działań pokażemy dokładnie zabytki prezentowane na naszej wystawie stałej. Są na niej znaleziska przeróżne – od krzemiennych narzędzi z epoki kamienia, do ceramicznych kafli z późnego średniowiecza” – wylicza Gackowski. Muzealnicy pokażą zakamarki swojego miejsca pracy, opowiadając przy tym ciekawe historie z przeszłości.
Muzeum udostępni również materiały edukacyjne z opisami proponowanych zajęć. Będą mogli wykorzystać je rodzice do zabawy z dziećmi.
Pozostałości osady przedhistorycznej w pobliżu wsi Biskupin odkrył w 1933 r. miejscowy nauczyciel Walenty Szwajcer. Powiadomił o znalezisku prof. Józefa Kostrzewskiego, uznawanego za jednego z najwybitniejszych polskich archeologów XX w. W 1934 r. rozpoczęto systematyczne badania naukowe tego miejsca, wykorzystując wszelkie dostępne wówczas możliwości techniczne, łącznie z fotografią lotniczą wykonywaną z pokładu balonów obserwacyjnych. Po wojnie wznowiono badania, a z czasem odtworzono fragmenty osady i jej umocnień. Powszechnie znana jest rekonstrukcja bramy wiodącej do osady społeczności łużyckiej (również odbudowanej) sprzed ok. 2,7 tys. lat. W ostatnich latach wykonano również rekonstrukcje domostw z okresu neolitu i średniowiecza.
źródło: PAP – Nauka w Polsce, Szymon Zdziebłowski, www.naukawpolsce.pap.pl
